نه، تو هرگز عاشقي مثل من پيدا نخواهي كرد، آخر كدام ديوانه پيدا مي شود با تو يك عمر سر كند. پس مرا ديوانه نخوان، آخر من اگر ديوانه نبودم كه دل بر تو نمي بستم!

تو از عشق هيچ نمي داني. اگر مي دانستي رفتارهاي جنون آميز مرا به پاي عشقي مي گذاشتي كه در سينه دارم. اصلا مگر مي شود هم عاشق بود و هم عاقل. اين دو در كنار هم مثل ماه و خورشيد مي مانند كه هيچ وقت همزمان با هم در آسمان ظاهر نمي شوند. اتفاقا اين تويي كه بايد شفا پيدا كني. تو ندانستي در روزگاري كه همه از بيوفايي مي نالند، عاشقي مثل من كيمياست!

تو اگر با چشمان باز دنيا را مي ديدي درمي يافتي كه تمام معشوقه هاي عالم هيچ آرزويي ندارند جز اينكه كسي آنگونه كه من تو را دوست داشتم، دوست شان داشته باشد!